24/7/365 : อีอาร์เฟสติวัล โดย พริมา ชยารมย์

    ไม่อยากจะเล่าแต่ก็ต้องเล่า  แต่สัญญานะว่าพลอยเล่าให้ฟังแล้วต้องไม่เอาไปเล่าต่อ เหยียบมันเสียให้มิดจมดินแล้วก็ฝังกลบเสียตรงที่ยืนทันที  มันเกี่ยวกับสวัสดิภาพของพลอยล้วนๆ

    พลอยไม่ได้อยากเป็นพยาบาลห้องฉุกเฉิน ไม่ชอบซิกเนเจอร์ที่อาบเลือดของที่นั่น ไม่ชอบใช้ชีวิตลนลานรีบกินรีบวิ่งรีบเดินจนแทบจะลืมหายใจหายคอยังกะกำลังแข่งกับใครวิ่งแย่งสิ่งวิเศษที่รออยู่ข้างหน้า ในขณะที่มองไปข้างหลังก็เห็นว่ามีคนร้ายถือมีดไล่ตามหลังอยู่มาติดๆ 

  แม้การยื้อชีวิตคนที่ตายไปแล้วชั่วคราวให้กลับฟื้นคืนชีวิตขึ้นมาอีกครั้งหรือการสกัดกั้นหัวใจที่กำลังจะล้มเหลวให้กลับมาแข็งแรง เป็นช่วงเวลาที่น่ามหัศจรรย์ และจะวิเศษมาก หากเรามีส่วนร่วมในปฏิบัติการนี้การได้เห็นรอยยิ้มบนคราบน้ำตาของครอบครัวที่ได้สมาชิกกลับคืนมาในยามที่สิ้นหวังไปแล้ว ได้เห็นคนที่ตายไปแล้วชั่วคราวลุกขึ้นมาเดินเหินมีชีวิตปกติได้อีกครั้ง มันเป็นเหมือนพลังมหัศจรรย์ที่ทำให้ภาคภูมิใจว่า มือเรานี่แหละที่สร้างความเปลี่ยนแปลง แต่มันจะวิเศษยังไง ถ้าในปฏิบัติการชุดนั้นเราเป็นได้แค่ตัวถ่วงทีม พลอยไม่มีสมรรถนะทำอะไรได้ดีภายใต้กรอบเวลาที่จำกัด บีบคั้น และเต็มไปด้วยความคาดหวังนั่น

     แต่เพราะพี่น้อยนิดหัวหน้าห้องฉุกเฉินแท้ๆที่ประกาศคุณสมบัติของพยาบาลห้องฉุกเฉินที่ต้องการเสียเลิศเลอยังกะต้องการซุปเปอร์ฮีโร่ ทำให้พยาบาลจบใหม่ปอดไปตามๆกัน จนไม่มีใครกล้าสมัครลงสนามรบที่ห้องฉุกเฉิน ลงท้ายต้องจับฉลากกัน แล้วหวยก็มาออกที่พลอย

         ไม่อยากจะบอกเลย ว่าพลอยได้มาเป็นพยาบาลห้องฉุกเฉินเพราะจับฉลากได้มา 

        ไปกลับพลอย  พลอยจะพาไปดูว่า ตลอด 24 ชั่วโมงในหนึ่งวัน ทั้ง 7 วันในหนึ่งสัปดาห์ ตลอด 365 วันในหนึ่งปี เกิดอะไรขึ้นที่นั่นบ้าง บางทีคุณอาจจะได้เห้นสิ่งที่คุณไม่ได้ยินได้เห็น

หมายเหตุ

นิยายเรื่องนี้เป็นแค่นิยาย ไม่ใช่อัตประวัติชีวิตใคร ชื่อ สถานที สมมุติขึ้นทั้งสิ้น  และไม่ใช่เหตุการณ์ปัจจุบันที่เกิดขึ้นสดๆร้อนๆ เมื่อเร็วๆนี้   และไม่ได้เกิดขึ้นเมื่อ  วันสองวันนี้ เดือนสองเดือนนี้ ปีสองปีนี้ หากแต่เกิดนับย้อนหลังไปได้ 20 ปีที่แล้วโน้น

อย่าเข้าผิด  ไม่ใช่นิยายพีเรียด  แต่เป็นเรื่องสมมุติที่ใช้ฉากอดีต  หากแต่เล่าปัจจุบัน   ไม่ใช่นิยายคอมมิดี้   ดราม่า หรือ โรแมนติก  หากแต่มันผสมปนเปกัน เป็นตลกร้ายที่ คลุกเคล้าไปด้วยกลิ่นคาวเลือดและหยาดน้ำตา